giovedì 9 aprile 2015

Giovedì Santo

Una canzone di Alkìnoos Ioannidis (versi di Nikos Gatsos e musica di Christos Tsiamoulis).




Αυτός που κρέμασε τον ήλιο
στο μεσοδόκι τ’ ουρανού
κρεμάται σήμερα σε ξύλο
ίλεως, Κύριε, γενού
και στ’ ασπαλάθια της ερήμου
μια μάνα φώναξε "παιδί μου!"
Με τ’ Απριλιού τ’ αρχαία μάγια
με των δαιμόνων το φιλί
μπήκε στο σπίτι κουκουβάγια
μπήκε κοράκι στην αυλή
κι όλα τ’ αγρίμια στο λαγκάδι
πήραν το δρόμο για τον Άδη
Θα ξανασπείρει καλοκαίρια
στην άγρια παγωνιά του νου
Αυτός που κάρφωσε τ’ αστέρια
στην άγια σκέπη τ’ ουρανού
κι εγώ κι εσύ κι εμείς κι οι άλλοι
θα γεννηθούμε τότε πάλι

Colui che appese il sole
sulla trave del cielo
al legno è appeso ora
 - abbi, Signore, pietà -
e tra gli aspalati del deserto
una madre gridò “figlio mio!”
Con le antiche magie d’Aprile,
con il bacio dei demoni,
entrò in casa una civetta,
entrò un corvo nel cortile
e tutte le belve nella valle
presero la strada dell’Ade.
Tornerà a seminare estati,
nel gelo brutale della mente,
colui che inchiodò le stelle
sul sacro tetto del cielo
ed io e tu e noi e gli altri
torneremo allora a nascere.


Cf. anche la traduzione di Gian Piero Testa (usata come base per quella presente).










Nessun commento: