Το
«Άγιος
άμεσα» είναι ένα ιταλικό σύνθημα, που αντήχησε στην πλατεία
Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, τον Απρίλιο του 2005, εκφράζοντας το αίτημα για άμεση αγιοποίηση του πάπα
Ιωάννη Παύλου Β΄.
Η
έκφραση γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της τεράστιας συσσώρευσης Καθολικών
πιστών στη Ρώμη, με αφορμή τον θάνατο (2
Απριλίου) και την κηδεία (8 Απριλίου)
του Ιωάννη Παύλου Β΄. Εν προκειμένω,
πλήθος πιστών, κυρίως νέων, παρήλασε φωνάζοντας το σύνθημα και υψώνοντας πανό όπου αυτό αναγραφόταν.
Η
ανακήρυξη δια βοής ενός αγίου από μέρος των πιστών δεν αποτελούσε κανονική πρακτική
τής Καθολικής Εκκλησίας: η παπική βούλα NovaeLegesproCausisSanctorum[Νέοι
Κανόνες περί Αγιοκατατάξεων], του 1983, ορίζει ότι η διαδικασία αγιοποίησης δεν μπορεί να αρχίσει προτού παρέλθουν
πέντε χρόνια από τον θάνατο του υποψηφίου. Εντούτοις, στις 28 Απριλίου 2005, ο πάπας Βενέδικτος
ΙΣΤ΄, διάδοχος του πάπα Ιωάννη
Παύλου Β΄, ενέκρινε το αίτημα των πιστών, απαλλάσσοντας από το χρονικό διάστημα
της πενταετούς αναμονής μετά θάνατον για το άνοιγμα της υπόθεσης οσιοποίησης
και αγιοποίησης. Η υπόθεση ανοίχθηκε επίσημα στις 28 Ιουνίου του ίδιου έτους και ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ οσιοποιήθηκε την 1η Μαϊου 2011.
Χάρη
στα μέσα μαζικής ενημέρωσης η συνθηματική
φράση διαδόθηκε ταχύτατα σε όλη την Ιταλία και κατέστη μάλιστα ευρέως γνωστή ως χιουμοριστική
ατάκα. Η έκφραση «άγιος άμεσα» χρησιμοποιείται - συχνός χρήστης είναι ο Ιταλός
δημοσιογράφος MarcoTravaglio - με χιουμοριστική και παρωδική διάθεση, αναφορικά με τα
σπουδαία, ή θεωρούμενα ως τέτοια, κατορθώματα ενός ή περισσοτέρων ατόμων. Για παράδειγμα, το
2006, οι πρωταθλητές της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Ιταλίας έγιναν δεκτοί υπό τις ιαχές «άγιοι άμεσα».
La bontà non ha alcun fondamento razionale, nessun’argomentazione, è senza
motivo. Soltanto che è sempre urgente, non c’è spazio per rinvii; se non si fa
subito, un po’ dopo può essere inesorabilmente tardi. [...] L’atto di bontà ha
un potere trasformante segreto che cambia tutto dentro di noi, anche quando le
condizioni di vita rimangono uguali.
Η
καλοσύνη δεν έχει έλλογη θεμελίωση, δεν έχει επιχειρήματα, είναι άνευ λόγου.
Είναι μόνο πάντοτε επείγουσα, δεν σηκώνει αναβολή, αν δεν γίνει τώρα, μπορεί
μετά από λίγο να είναι αδυσώπητα αργά. [...] Η πράξη της καλοσύνης έχει μια
μυστική μεταμορφωτική δύναμη που αλλάζει τα πάντα μέσα μας, ακόμη και όταν οι
συνθήκες του βίου μένουν ίδιες.
Servirebbe un’educazione culturale al dolore, dovremmo alfabetizzarci,
conoscerlo e accettarne la funzione biologica.
Χρειάζεται
μιά εὐρύτερη παιδεία σχετικά μέ τόν πόνο, θά πρέπει νά μάθουμε νά μιλᾶμε τή γλώσσα
του, νά τόν γνωρίσουμε καί ν’ ἀποδεχτοῦμε τή βιολογική λειτουργία του.