«Il Re» - «American Desperado» (traduzioni/μεταφράσεις)

Όμιλος μαθητών των ακαδημαϊκών ετών 2013-2014 και 2014-2015 μετέφρασε από τα ιταλικά αποσπάσματα από το βιβλιο: American Desperado. My Life - From Mafia Soldier to Cocaine Cowboyto Secret Governement Asset, (Random House, New York, 2011). 

Un gruppo di studenti degli anni accademici 2013-2014 e 2014-2015 ha tradotto dall’italiano brani dal libro: Il re, di Jon Roberts e Evan Wright (edizioni Piemme, Milano 2013).

     

«Per gran parte del tempo che ho passato su questa terra, non ho avuto nessun riguardo per la vita umana. Questa è stata la chiave del mio successo».

«Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου που πέρασα πάνω σε αυτή τη γη, δεν είχα κανένα σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή. Αυτό ήταν το κλειδί της επιτυχίας μου».

«Crescendo ho capito chiaramente qual era la filosofia di mio padre: il male è più forte del bene. [...] Se hai un problema, scegli la soluzione più cattiva, e usa il male con tutte le tue forze. È così che si arriva in alto. La via del male è quella che funziona, perché il male e più forte del bene».

«Μεγαλώνοντας κατάλαβα ξεκάθαρα ποια ήταν η φιλοσοφία του πατέρα μου: το κακό είναι πιο δυνατό από το καλό. Αν έχεις πρόβλημα, διάλεξε την πιο μοχθηρή λύση και χρησιμοποίησε το κακό με όλες σου τις δυνάμεις. Έτσι φτάνει κάποιος στην κορυφή. Ακολουθώντας τον δρόμο του κακού πετυχαίνεις το στόχο σου, γιατί το κακό είναι πιο δυνατό από το καλό».

«Crescendo, ho smesso di avercela con mia madre. Mi sono reso conto che ha preso certe decisioni per motivi che da bambino non potevo capire. Non solo non ce l’ho più con lei, ma le sono grato. È lei che mi ha messo al mondo. Rimpiango di non averle mai detto: “Ehi ma’, ti voglio tanto bene”».

«Μεγαλώνοντας έπαψα να είμαι θυμωμένος με τη μητέρα μου. Συνειδητοποίησα ότι έλαβε κάποιες αποφάσεις για λόγους που δεν μπορούσα να καταλάβω σαν παιδί. Όχι μόνο έπαψα πια να είμαι θυμωμένος μαζί της, αλλά της είμαι ευγνώμων. Αυτή με έφερε στον κόσμο. Λυπάμαι που δεν της είπα ποτέ: “Ε μαμά, σ' αγαπώ πολύ”».

«Nella società moderna non sono tanti gli individui veramente duri. Di gente dotata di coraggio ce n’è, ma non dura più di dieci secondi. Appena gli fai male, il coraggio sparisce come una nuvoletta di fumo. Strappagli a morsi un orecchio, spezzagli le dita, sparagli in una gamba e poi vedi se uno non cambia idea. Invece, uno che si batte ogni giorno della sua vita reagisce in modo diverso. Se gli fai male, diventa ancora più cattivo. Sono pochissimi quelli che reagiscono così. E quelli che lo fanno sono persone pericolose».

«Στη σύγχρονη κοινωνία δεν είναι πολλά τα άτομα που είναι πραγματικά σκληρά. Υπάρχουν άτομα που έχουν θάρρος, αλλά αυτό δεν διαρκεί για περισσότερο από δέκα δευτερόλεπτα. Μόλις τους πονέσεις, το θάρρος εξαφανίζεται σαν ένα σύννεφο καπνού. Ξερίζωσε με τα δόντια σου το αυτί τους, σπάσε τα δάχτυλά τους, πυροβόλησέ τους στο πόδι και μετά δες αν κάποιος δεν αλλάζει ιδέα. Απεναντίας, κάποιος που παλεύει κάθε μέρα της ζωής του αντιδρά με διαφορετικό τρόπο. Αν τον πονέσεις, γίνεται ακόμα πιο κακός. Είναι πολύ λίγοι όσοι αντιδρούν ἐτσι. Και εκείνοι που το κάνουν είναι άνθρωποι επικίνδυνοι».

«Le persone buone non riescono a capire come uno possa essere realmente cattivo, forse perché, oltre che buone, sono anche un filino sciocche. Mia sorella non ha mai perso le speranze riguardo a me, perché era buona».

«Οι καλοί άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν πώς μπορεί κανείς να είναι πραγματικά κακός, ίσως επειδή δεν είναι μόνο καλοί, αλλά είναι και κομματάκι αφελείς. Η αδελφή μου δεν έχασε ποτέ την ελπίδα για μένα, γιατί ήταν καλή».

«Il male è più forte del bene, ma se sei stupido non vale. Ero giovane e i giovani sbagliano, ma gli errori aiutano a capire. Chiunque può sbagliare, a patto di non ricascarci».

«Το κακό είναι ισχυρότερο από το καλό, αλλά αν είσαι ηλίθιος δεν ισχύει. Ήμουν νέος και οι νέοι κάνουν λάθη, αλλά τα λάθη βοηθούν να καταλάβουμε. Ο καθένας μπορεί να κάνει λάθος, αρκεί να μην ξανακυλήσει (στο ίδιο λάθος)».

«Se fai la guerra e la vuoi vincere, non puoi pensare di usare i guanti bianchi».

«Αν κάνεις πόλεμο και θες να τον κερδίσεις, δεν μπορείς να σκέφτεσαι ότι θα φερθείς με το γάντι».

«Quando un paese fa la guerra, agisce come uno schizofrenico. Da un lato prende gente malvagia e la spedisce in qualche giungla, a fare le cose più orribili che si possa immaginare, dall’altro pretende di stare dalla parte del bene. Il guaio è che il bene, per vincere, ha bisogno del male. Per arrivare alla vittoria, gli angeli devono chiedere aiuto al diavolo».

«Όταν μια χώρα κάνει πόλεμο, λειτουργεί όπως ένας σχιζοφρενης. Από τη μία πλευρά παίρνει μοχθηρούς ανθρώπους και τους στέλνει σε κάποια ζούγκλα, να κάνουν τα πιο φρικτά πράγματα που μπορεί κανείς να φανταστεί, από την άλλη ισχυρίζεται ότι είναι με την πλευρά του καλού. Το πρόβλημα είναι ότι το καλό, για να κερδίσει, χρειάζεται το κακό. Για να επιτύχουν τη νίκη, οι άγγελοι πρέπει να ζητήσουν βοήθεια από το διάβολο».

«È una cosa che ho imparato quando ero sotto chiave in clinica, dopo la guerra. Bisogna andarci d’accordo, con le persone. Puoi essere forte quando vuoi, ma a volte devi stare al gioco degli altri. Altre volte invece è meglio passare alle maniere forti. Devi essere furbo, a capire quando e come dosare le due cose. È una lezione che mi ha dato il Vietnam, e l’ho applicata quando sono tornato nel mondo civile».

«Είναι κάτι που έμαθα όταν ήμουν κλειδωμένος στην κλινική, μετά τον πόλεμο. Είναι απαραίτητο, με τους ανθρώπους, να πηγαίνουμε με τα νερά τους. Μπορείς να είσαι ισχυρός όσο θέλεις, αλλά μερικές φορές πρέπει να παίξεις το παιχνίδι των άλλων. Άλλες φορές πάλι είναι καλύτερο να κάνεις σκληρό παιχνίδι. Θα πρέπει να είσαι πονηρός, να κατανοήσεις πότε και πώς να ισορροπήσεις αυτά τα δύο. Είναι ένα μάθημα που μου έδωσε το Βιετνάμ και το εφάρμοσα όταν ήρθα πίσω στον πολιτισμένο κόσμο».

Συνεργάστηκαν οι κάτωθι μαθήτριες και μαθητές ιταλικών:

Hanno collaborato le studentesse e gli studenti di italiano seguenti:

Αγγελική Φαραού, Παναγιώτης Μπολτσής, Άννα Μαυρουδή, Memi Mallopoulou.