Il protagonista delle Confessioni del cavaliere d’industria Felix Krull di Thomas Mann, interrogato da un direttore d’albergo in merito alla sua conoscenza dell’italiano, risponde all’interlocutore in questo modo: Ma Signore, che cosa mi domanda? Son veramente innamorato di questa bellissima lingua, la più bella del mondo. Ho bisogno soltanto d’aprire la mia bocca e involontariamente diventa il fonte di tutta l’armonia di quest’idioma celeste. Sì, caro signore, per me non c’è dubbio che gli angeli nel cielo parlano italiano
Dal libro di Giuseppe Patota, La grande bellezza dell'italiano.
Ο πρωταγωνιστής των Εξολομολήσεων του απατεώνα Φέλιξ Κρουλ, του Τόμας Μαν, ερωτώμενος από έναν διευθυντή ξενοδοχείου σχετικά με τις γνώσεις του στα ιταλικά, απαντά στον συνομιλητή του με αυτόν τον τρόπο: «Μα, κύριε, τι πράγμα με ρωτάτε; Είμαι απολύτως ερωτευμένος με αυτή την υπέροχη γλώσσα, την πιο όμορφη στον κόσμο. Αρκεί μόνο ν' ανοίξω το στόμα μου και αυτό ακουσίως γίνεται η πηγή όλης της αρμονίας αυτής της μοναδικής, ουράνιας γλώσσας. Ναι, αγαπητέ κύριε, για μένα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι άγγελοι στον ουρανό μιλούν ιταλικά».
Μετάφραση της σπουδάστριας ιταλικών Evi Skaltsoni Σκαλτσώνη (Β2).
Nessun commento:
Posta un commento